De band Never Too Late heeft het grootste gedeelte van de periode van het Slachthuis onder het passage theater meegemaakt. Maar: er is ook nog een voorhistorie.

Rond 1977 begonnen als een vriendenclub, repeteerde de voorloper van 'Never too Late' in 'Katja's Kinderdagverblijf' op de Lange Haven 107-109 in Schiedam.

'Katja' werdt gerund door de familie Goederond, die zelf aan de overkant, de Quibus-kant van de haven woonden. De band heette destijds "de Paul Romboutsband", en bestond uit Nico Goederond (!) op bas, Paul Rombouts op zang, Nico van Haastert op drums en Hennie Kok, Frank Willems en Jos Hachmang op respectievelijk slag-, slag/solo- en sologitaar.

De band speelde hoofdzakelijk covers, van o.a. de Beatles, de Cream, Eric Clapton en Robert Palmer. Zo nu en dan speelde mondharmonicavirtuoos Cor Roosloot op verschillende instrumenten mee.



Cor Roosloot, hier op stap met de Blues Indication.
Foto: Windy Corner Imaging
De Paul Romboutsband trad ook op. Onder andere op het Schiedamse Plantagefestival, bijgestaan door sologitarist Fred van Willigen. En er werd gespeeld in de Jeugdgevangenis in Kralingen, samen met Rini van Willigen en Hannibal, die indertijd een performance hadden onder de naam "Arie B.V",

Na het vertrek van sologitarist Jos Hachmang en Paul Rombouts, viel de band uit elkaar, maar hergroepeerde als: Never Too Late, die haar oefenruimte vond in de ruimte van Muziekkollektief 't Slachthuis, onder het Passagetheater, in het centrum van Schiedam.

Met Hennie Kok op slaggitaar, Frank Willems op sologitaar, Nico van Haastert op drums en Nico Goederond op bas, waarbij Frank, Hennie en Nico wisselend de zangpartijen van liedjes voor hun rekening namen, was Never Too Late nog iets meer Rhythm 'n' Blues dan de Paul Romboutsband.

Ook Never Too Late werd af en toe versterkt door 'gastgigant' Cor Roosloot.

Er waren regelmatig personeelswisselingen in de band.

Carla Wattèl, eerder actief met Marrianne Verbeek in 'Fuck them All' en ook Cocki Beverloo hebben een tijdje de zang voor hun rekening genomen, er kwamen drie bassisten, waaronder Leo 'Ramjets' Liekens, aan de geschiedenis van Never Too Late te pas en Cocki verving in de oefenruimte Nico van Haastert, toen deze door werk, maar ook door een polsoperatie niet kon drummen.

Rond de verhuizing van 't Slachthuis naar de nieuwe oefenruimte in Groenoord, begin jaren '90, is Never Too Late gestopt.

Over een reunie van deze Rhythm 'n' Blues-band wordt niet ècht nagedacht, maar aan de andere kant, ze zeggen het zelf al, het is nooit te laat...
terug





Muziekkollektief 't Slachthuis heeft veel bandjes die anders waarschijnlijk nooit hadden bestaan, de gelegenheid gegeven om muziek te maken.

In het rijtje met onder andere de Persuaders, JaJaNi's en Lefthanded Mods hoort ook de volgende band thuis:            . Deze band heeft nooit een naam gekregen, en Band Zonder Naam, geen-naam, of 'niets' is dan ook nog een naam...

           , opgericht door Melissa van der Bos op zang en Eric Prenger op basgitaar, bestond verder uit Diaan Roozen op drums, Frans Keemink op gitaar en Isabelle Momberg ook op gitaar.

Het repertoire van             bestond uit stevige nummers. Van o.a. de Ramones en Nirvana.

Diaan was de enige in de band met een muziek verleden: zij drumde in een van de eerste Nederlandse meidenbands, de Crumpets. De andere leden van             hadden geen enkele ervaring op hun instrument.

Muziekmaken voor het levend houden van de Rock en Roll dus.

Dit combo heeft bestaan zo rond de verhuizing van 't Slachthuis van de Passage-kelders naar de huidige ruimte in Schiedam-Groenoord, zo begin jaren negentig.

Er is nog geëxperimenteerd met zanger Wilderik en drummer Jacqueline de Haas, die in eerste instantie 'doorkeeper' en 'spiritual leader' van de band was, met een verdere bezetting van Eric Prenger op basgitaar en Isabelle Momberg op gitaar.

Al snel is             vroegtijdig overleden.

Later spelen Eric en Melissa nog samen in de band Lunacy, en Frans komt nog regelmatig kijken bij de band HetKees, waarin Eric tegenwoordig gitaar speelt.
terug





De Sleepwalkers bestaan uit Floor Godefroy op zang en Bert König op gitaar.

Bert heeft een rijk slachthuisverleden. Als gitarist speelde hij in de Aardappeleters, BB en de Bumpers en de Ramjets.

Buiten het Slachthuis speelde Bert nog bij het Vollemaan Muziektheater.

Floor heeft geen Slachthuis achtergrond. Zij zong voor haar avontuur met de Sleepwalkers in NiceNoise, de All Stars, en Pestkop.



De Sleepwalkers live.
Foto: copyright sleepwalkers.nl
De Sleepwalkers spelen (semi) acoustische nummers. Maar in de liedjes op hun site zijn dan ook weer drums en elektrische gitaren te horen.

Ook zou de term 'luisterliedjes' een omschrijving van de Sleepwalkers kunnen zijn, maar ja, liedjes zijn natuurlijk altijd om naar te luisteren... Moeilijk in een hokje te duwen, dus deze Sleepwalkers.

Het is weer zo'n band, die je zelf live moet gaan zien...! Je kunt ze zien, al dan niet live, op hun site sleepwalkers.nl .
terug





Lunacy is één van de bands waar HetKees en             gitarist Eric Prenger in heeft gespeeld.

En dat is dan ook meteen de Slachthuis verbinding naar Lunacy, die haar thuisbasis had in het Pandemonium en 't Repetitiehuis in Vlaardingen.

Met Melissa van der Bos op vocalen, Jan de Boer op drums, Eric Prenger op bas en Sander Wie op gitaar, speelde Lunacy stevige melodische rock. Of toch pop?

Lang voor de Bløf gitarist dat deed, speelde Sander met brandende kaarsen op z'n versterker. En een schemerlamp kwam er soms ook nog aan te pas.

De band heeft ooit in het Slachthuis in Groenoord opnames gemaakt, op vier sporen Tascam.

Lunacy kan beschouwd worden als een lost weekend voor            , maar beter kan worden gezegd dat deze band het beste van het hele project van Eric Prenger, Melissa van der Bos, Diaan Roozen, Jacqueline de Haas, Isabelle Momberg, Frans Keemink, Sander en Wilderik Wie en Jan de Boer in zich had.
terug





De Slagwerkgroep:

Voordeel van een oefenruimte met plek voor opslag van veel instrumenten is dat je van alles altijd meer hebt. Dat gold toentertijd met name voor het aanwezige slagwerkmateriaal.

Zo kwam het dat er onder aanvoering van Hans van Schijndel ooit begonnen is met het serieuzere drum-werk. Op een doordeweekse avond stonden er opeens een achttal drumstellen in de ruimte (waaronder een elektronische set van Hans R) en werd er behoorlijk op los gemept. Begonnen als puur oefenen, uiteindelijk werd op alles wat maar los en vast zat geslagen.

Ergens was er een moment dat het zelfs heel bijzonder werd en toen ontstond een heuse slagwerkgroep, nog ver voor iemand ooit had gehoord van Slagerij van Kampen en ver voor de hausse aan Japanse drummers die ons midden jaren 80 overspoelden.

De Slagwerkgroep had na enige tijd zelfs een echt eigen repertoire en Frits heeft een deel daarvan vastgelegd in een mooie demo, met spannende opnamen. Naast onderdelen van drumstellen, trommels, conga's, bongo's, koeienbellen en ander percussie instrumentarium, werden er ook zelf rammelaars, ratelaars en andere lekker klinkende slagwerk materialen gemaakt.

Zo heeft Jacq nog een grote pompoen verwerkt tot een fraai instrument en waren er shakeres van blikjes kattenvoer (die klonken, met een paar aan elkaar gelast en gevuld met rijst trouwens erg goed).

Er werd zeer intensief geoefend op ingewikkelde ritmes, zoals de agbadza, samba en niet te vergeten het slaan van paradiddles (eh.. het: pannenkoeken dus). Ooit leenden we zelfs een deel van een Javaans ensemble en stonden er echte angklungs in het Slachthuis!

Helaas kwam het niet tot een optreden, al had iemand de groep wel een keer weten te boeken en stond de Slagwerkgroep zelfs aangekondigd voor een optreden in Plan C, in die tijd wel vaker podium voor wat experimentele groepen.

De Slagwerkgroep bestond voornamelijk dankzij: Hans van Schijndel, hij was de grote aanjager en had de mooiste congo's. Verder was daar Willem (ja, dezelfde van S5. hij had zijn drumstel vervangen door een Talkin Drum, wat minder risico vormde voor zijn specialisten-handen), Jacq de Haas, die zich ook op het conga spelen had gestort) Jolie Hakkert, Gijs en Hans van Rij. Zo af en toe deden langskomers mee. Bij de demo-opnamen hoor je bijvoorbeeld Henny op bierflesje en Helia, de vrouw van Hans S op een Portugese boon!

Met het vertrek van Hans en Helia naar Portugal kwam er een eind aan het slagwerken, hoewel sommigen, waaronder Jacq, Jolie en Gijs nog een tijdje door klooiden.



Deze foto's uit de schoenendozen van Jolie Hakkert
laten slagwerk-lessen zien, gegeven door Hans van Schijndel,
op zeldzame foto's uit het verenigings gebouw onder de Passage.
Als je deze Slagwerklessen-thumbnails aanklikt, krijg je in één klap een grotere afbeelding.

terug





De Swing Club was in menig opzicht een buitenbeentje en eigenlijk toch ook wel weer helemaal Slachthuis. Gestart als duo, door twee gitaristen met beide een grote passie: de muziek van Django Reinhardt.

Er zijn documentaires over groepjes die wekelijks samen komen en het repertoire spelen, decennia lang. En daar leek het bij de Swing Club, bestaande uit Jolie Hakkert en Frans Liekens ook wel op.



De (kei) harde kern van de Swing Club,
Frans Liekens en Jolie Hakkert.
Er werd hard geoefend op een repertoire met bekende D.R. stukken en daarnaast allerlei jazz-'evergreens'. De nog heftiger muzikale uitstapjes werden vervolgens weer in de Herriebende gedaan, waar de Swing Club soms- ook deel van uitmaakte.



En wie staat er nog meer voor de deur???
Als op deze deuren aanklopt, krijg je drie verschillende foto's.

Maar er gebeurde meer: met regelmaat kwam er wel iemand langs op de dinsdagmiddag om eens te horen wat ze daar zaten te doen. En er waren zelfs medemuzikanten! O.K. toegegeven, de leeftijd lag wat hoger dan het gemiddelde, maar er kwamen wel opeens behoorlijk krasse knarren over de vloer. Zo was daar ene Henk -ook al op gitaar-, vrolijke Klaas op bas, (die er dan wel en dan niet was en op de niet momenten iets deed wat zijn vrouw niet mocht weten...) En er was zelfs heel kort een violist bij, die bleek helaas last van het hart te krijgen. So...

In deze bezetting zijn er nog een paar optredens gedaan, zoals tijdens de Creadag in de Erker en op een groot verjaardagsfeest. Overigens waren de actieve senioren zeer happig op optredens, die waren gewend aan partijtjes e.d. Frans en Jolie zagen dat niet zo zitten. En ja, je gaat met deze muziek niet zomaar optreden, dan moet je toch wel heel goed zijn. We waren zo kritisch dat we het zelf nooit goed genoeg vonden. Daardoor haakten de krasse knarren weer af.

Dan waren er nog incidentele meespelende muzikanten. Een professionele saxofonist deed eenmalig mee, omdat de Swing Club ging optreden tijdens een bijzondere veiling waarvan de opbrengst bestemd was voor Amnesty. Dat was in het Museum. Zenuwachtige toestand, moeilijke akoestiek daar. Veel publiek. Leuk optreden. En de Swing Club deed ook mee met het Passagefestival, maar dan binnen, bij Yucatan/Try Out, onze Slachthuis sleutel bewaarders. Bij dit optreden speelde Jose mee op gitaar en zong dochter Wendy een paar swingende nummers.

En dan waren er nog vele experimenten: Leo van Vondelen kwam een tijdje meespelen, op trompet. Dat was nog eens een bezetting! Ook het spelen met allerlei effectapparaatjes gaf het repertoire een extra Swing.

Toen andere Slachthuizers de eerste opnamen daarvan hoorden begon Django Reinhardt muziek opeens een stuk meer populair te worden. Er zijn vreemde opnamen gemaakt, met trucjes. (Dank je wel Nils, toen snapte ik ook hoe dat zat met mr Les Paul!) Ook Frits had wel wat met de Swing Club.

Met de verhuizing van het Slachthuis uit de kelder van de Passage is de Swing Club gestopt, omdat Groenoord wat lastig bereikbaar was.

Wat rest zijn goede herinneringen aan fijne muziekmiddagen, veel plezier en soms ook hard werken. Want tja, wat je ook probeert, zo goed als Django wordt je toch nooit.
terug





H5N1 bestaat uit Leon Czifra op basgitaar, Yoreh Schipper op drums en Jesse Keyzer op gitaar en zang. Jesse was ook te horen op gitaar in de feest band "FeestKees" die bij het 25-jarig bestaan van 't Slachthuis een aantal hits van o.a. RV5 en S5 speelde en Jesse is dan ook de Slachthuisconnectie van H5N1.



H5N1
Foto copyright: H5N1
H5N1, opgehokt in Rotterdam, is alweer een bewijs dat punk niet alleen niet dood is, maar zelfs een toekomst heeft. Deze hardcore-oi-punk band heeft sinds kort een eigen site die je kunt bezichtigen op www.H5N1.mfbiz.com.
terug





Na de Beetles, de Birds en, in de Slachthuis familie: Plastic men is er nu Murphy's Law: in de lijn Beatles, Byrds, Plestic man wordt dat dan: Murphey's Law.

De Slachthuisconnectie van deze Alphense band is ex- Goof, Dustbin (Rockband) en Smurfbrain lid Tom Bergman, (eerder ook al actief in een B.S.E (Bands Spelen FF) in 't Slachthuis met de Buuf-band) die nu bij Murphey's Law bas speelt.

Murphey's Law grossiert in rock covers. Maar dan semi acoustisch. De band bestaat uit ex- Fair Play-er Roland Brons op gitaar en microfoon, ex- Two Dogs Seven Legs gitarist Robbert-Paul Verkade, drummer Robert-Jan Kimmijser en eerder genoemde Tom Bergman op basgitaar.



Murphey's Law
Foto copyright: Murphey's Law
Een beetje band heeft natuurlijk een eigen site. Maar deze band heeft meer: een van voor naar achter gesponsorde site!

Dus let op! onderneem veilig bij veilig ondernemen!!! (het moet echt niet veel gekker worden...!) De band zelf vindt je onder murpheyslaw.nl.

Als die link gewoon werkt, zoals het hoort, dan is dat, volgens de Slachthuis-doctrine: Murphy's Law: alles wat goed kan gaan, gaat ook, ooit, goed..!





't Slachthuis heeft zo'n tien jaar onder het Passagetheater doorgebracht, maar toch zijn er maar bar weinig foto's van deze tijd uit die oefenruimte. Tien op de hele site, give or take...
Die foto's moeten toen toch zeker gemaakt zijn???

Deze site heeft duidelijk behoefte aan meer beeldmateriaal uit die tijd!!!

Voor je het weet zijn de foto's ''allmost lost''. Wie 't Slachthuis.net kan helpen aan jpg's of GIF's, alstjeblieft, mail ze naar 't Slachthuis...!!!!