Voor de editie van donderdag 16 oktober 1980 interviewde Het Vrije Volk
Maarten van de Graaf en Frank Bergman (rechts) van Slaugtherhouse 5.
Klik op de foto voor het complete kranten artikel.
De geschiedenis van Muziekkollektief 't Slachthuis bestrijkt een periode van iets meer dan vijf-en-twintig jaar. Deze kwart-eeuw is, voor het Slachthuis op te delen in verschillende perioden. Voor het gemak heeft de redactie de verschillende oefenruimtes als handvat genomen voor de geschiedschrijving. Hieronder de ruimtes waar Muziekkollektief 't Slachthuis heeft gewoond, de afgelopen jaren.
|
- - - - De Geschiedenis - - - - - - Prelude - - - de Laan - - Op sjouw: De Dukdalf - - Op sjouw: Stroef Zuid - - Op sjouw: Het A.N.J.V - - - De Vereniging - - - Het Piet van Gent pand - - Onder de Passage - - - Nu - - - Groenoord - - - - - terug - - - - |
De Laan was in de jaren zeventig het krakersbolwerk van Schiedam. Doorheen de jaren zeventig woonden hier mensen alleen, samenwonenden en gezinnen die het er niet mee eens waren dat de gemeente Schiedam haar oude stadscentrum liet verkrotten.
Aan het eind van de jaren zeventig trokken steeds meer jongeren in de panden van de Laan: in de Laan wonen betekende niet alleen goedkoop, maar vooral vrij wonen.
In welke woning kan je een muziekkollektief beginnen met op zolder te oefenen..? In een krakerswoning..!
In het prille begin van Het Slachthuis werd muziek gemaakt op verschillende zolders in de Laan door Slaughterhouse Five, Waste of Time, de MP's, de Crumpets, City Guerilla en Monsieur Max.
Door het langzaam ineenstorten van de huizen op de Laan, en dus het verhuizen van de oefenruimtebeheerders, gingen de verschillende bands op zoek naar een echte oefenruimte. Die werd uiteindelijk ook gevonden...
In de kelderruimte van de Gorzenkerk bevond zich de eerste echte oefenruimte van Het Slachthuis, de Dukdalf. De uit steen opgetrokken, grote ruimte had misschien niet de allerbeste acoustiek, maar het was een oefenruimte, met kasten voor de spullen, ook nog.
Erg lang heeft Het Slachthuis niet in de Dukdalf onderdak gevonden. De jongeren waarmee Het Slachthuis de kerk-kelders deelden hadden een nogal eigen gevoel voor humor.
Toen op een gegeven moment de hele ruimte onder water werd gezet, ging Het Slachthuis op zoek naar een volgend honk...
Zonder oefenruimte was het moeilijk muziekmaken voor de Slachthuisbands. Er werd onderdak gezocht en, tijdelijk, gevonden in STROEF-zuid, één van de twee ruimtes van de Stichting Rotterdamse Oefenruimte.
De oefenruimte bevond zich in oude barakken. STROEF had in haar ruimte enige oefenruimtes gebouwd, met daarin bovendien opslagkasten. Verschillende bands uit Het Slachthuis hebben in STROEF-zuid gerepeteerd.
Na een inbraak, waarbij voor, naar toenmalige maatstaven, een godsvermogen aan apparatuur en instrumenten werden gestolen, ging Het Slachthuis weer op zoek naar een volgende oefenruimte...
Na STROEF-zuid werd, ook in Rotterdam-zuid, geoefend in het gebouw van het A.N.J.V.
Hoewel er weinig slechts over het gebouw van het A.N.J.V valt te herinneren of te vertellen: een eigen honk was het ook weer niet.
Het Slachthuis begon zich, anno 1980, te bezinnen op haar toekomst. Op een vergadering werd besloten tot aktie: Het Slachthuis zou, nu of nooit, een eigen ruimte krijgen.
Niet meer een onderkomen bij anderen, maar gewoon, een eigen huis.
Er werd rondgekeken voor een geschikte locatie en de opdracht was: kraken. Niet alleen om praktische, maar ook om politieke redenen...
Ook werden door Slachthuizers gemeenteraadsvergaderingen bijgewoond en werd er door het Slachthuis actie gevoerd voor oefenruimtes. Of door het Popoverleg Schiedam, zoals hieronder te zien is, voor het stadskantoor in Schiedam. En ook daar waren weer de nodige Slachthuizers aanwezig.
In het Piet van Gent pand, een voormalige stokerij, vond Het Slachthuis haar eerste eigen ruimte.
Het pand was verre van ideaal: de verwarming bestond uit een stookplaats, die romantici onder ons een open haard zouden kunnen noemen. Het gebouw was wrak, al zou je ook kunnen zeggen: sfeervol. En er moest ontzettend veel worden opgeknapt, voordat er gerepeteerd kon worden.
In dit sfeervolle gebouw, voorzien van o.a. een open haard, bloeide Het Slachthuis op.
Nieuwe bands ontstonden bij de vleet, en als ze al weer uiteen vielen, dan leidde dit weer tot de oprichting van andere nieuwe bands.
De dreigementen van de Gemeente Schiedam, om bijvoorbeeld te ontruimen, leidden langzaam, o.a. door via de pers uitgeoefende druk, tot overleg.
Door aankomende gemeenteraadsverkiezingen zat de plaatselijke politiek, met name de Schiedamse P.v.d.A, en diens cultuur wethouder Herman Posthoorn, niet echt te wachten op acties vanuit die Schiedamse cultuur.
Omdat het verstandig leek de strijd met de gemeente aan te gaan als officiële vereniging, in plaats van als losse bands, werd uiteindelijk na langdurig overleg en na veel wikken en wegen op 31 december 1980 Muziekkollektief 't Slachthuis opgericht.
Hoewel het Piet van Gent pand aan de Noordmolenstraat zeer veel goede herinneringen oproept bij een heleboel (ex) Slachthuisleden, is niemand echt rouwig om het vertrek uit dat gebouw.
Door de kraakaktie in het van Gent pand, dwong de nu officiële vereniging Muziekkollektief 't Slachthuis een eigen ruimte in het centrum van Schiedam af.
Onder de Passage, om precies te zijn in de voormalige stookruimte van het Passage-theater kreeg Muziekkollektief 't Slachthuis haar eigen ruimte.
Om van het gezeur van de leden van Muziekkollektief 't Slachthuis af te zijn, heeft de gemeente bij monde van wethouder Herman Posthoorn MK 't Slachthuis deze ruimte toegezegd.
De deal was dat 't Slachthuis haar huur zou betalen met een aantal gratis optredens in het Passagetheater. En die optredens zijn er ook geweest:
Zo werden de feestelijkheden bij de heropening van de theaterfoyer, na een ingrijpende verherbouwing, opgeluisterd door een optreden van onder andere de Aardappeleters.
Dat bij deze verherbouwing niet al te veel rekening was gehouden met geluids-her-isolatie, wordt geillustreerd door het feit dat binnen de kortste keren de Lange Arm der Wet (de L.A.W) kwam meedelen dat het wat zachter moest...
In het Theater zelf is minstens één keer een festival gehouden, over twee dagen, waar op vrijdagavond ondermeer Jamrax en op zaterdagmiddag Miners of Muzo, een band van buiten 't Slachthuis, hebben gespeeld.
Ondanks de ideale lokatie van de ruimte, waarin geen buren lastig gevallen kunnen worden, MK 't Slachthuis een eigen toegang tot de ruimte heeft, en vooral: een lokatie in hartje Schiedam, haken een aantal Slachthuisleden af. De ruimte moet grondig verbouwd worden, en deze rijstebrijberg is een aantal niet al te hobbylustige Slachthuizers op den duur te veel.
Door de overblijvers wordt het aan zes zijden betonnen stookhok verbouwd tot een oefenpaleis. Met een plafond- en muurkonstruktie die de akoestiek verbeteren, dempende vloerbedekking en muurstructuur, is de ruimte onder de Passage een Walhalla voor popmuzikanten.
Nog los van de extra ruimte, die door doorbreken van een muurtje is verkregen, en waarin een ijskast, een keukenblok met wastafel en een bankstel staat.
Meer dan tien jaar beleeft Muziekkollektief 't Slachthuis haar Gouden Decennium. Er is een groot verloop, maar ook een enorme overvloed aan bands.
Muzikanten vinden elkaar en formeren nieuwe bands. Er wordt meer dan overvloedig opgetreden. Er worden festivals georganiseerd. Muziekkollektief 't Slachthuis draait als nooit tevoren...
Zoals aan alle goede dingen komt ook aan deze periode van 't Slachthuis een end.
Dan komen de plannen van de Gemeente Schiedam om de Schiedamse Passage mee te slepen in de Vaart der Volkeren.
Plannen die uitmonden in uit Schiedam vertrekkende middenstanders en een verpauperde Hoogstraat.
De "grote omloop" Broersvest-Lange Kerkstraat-Hoogstraat, een winkeliersdroom sinds de jaren zestig, moet ditmaal gerealiseerd worden door een Albert Heijn-Blokker-C&A (ABC) complex in een totaal vernieuwde Passage.
Algauw worden de plannen bijgesteld: het ABC-complex komt op de kop van de Broersveld, in de Lange Kerkstraat, en de Nieuwe passage krijgt, als goedmakertje, de Hema.
De Passage moet totaal verbouwd worden en het Passagetheater, huisbaas van 't Slachthuis, moet verdwijnen naar een nieuw onderkomen op het Stadserf.
In dit geweld-van-het-grote-geld is Muziekkollektief 't Slachthuis een heel klein pionnetje, dat algauw van het bord wordt geschoven.
Waar winkeliers in de "oude Passage" voor een giga-bedrag worden uitgekocht, wordt 't Slachthuis, met name door toenmalig wethouder Chris Zijdeveld met verve het bos ingestuurd...
Gedwongen door de bouw van de Nieuwe Passage, moest Muziekkollektief 't Slachthuis weer gaan zoeken naar een nieuwe ruimte. Deze werd gevonden in het gebouw van Popoverleg Schiedam, in Schiedam Groenoord.
Wordt vervolgd...
